Intro

Eigenlijk ben ik een student aan de universiteit. Volledig dedicated aan mijn studie zit ik dus een groot deel van mijn tijd in de bibliotheek, of in de banken van de collegezaal. Wanneer de meeste leeftijdgenoten zich klemzuipen op zaterdag of op bartafels dansen, zit ik meestal met mijn neus in de boeken. Tenminste, als ik niet aan het werk ben. Want mijn belachelijk dure studentenkamer, de schoolboeken, verzekering en ga zo maar door moeten ergens van betaald worden. Dus vandaar dat ik naast mijn studie ook een baantje heb, zoals veel studenten.

Nu kun je natuurlijk achter de kassa gaan zitten bij de Aldi, maar je kan ook gewoon stripper worden.

Helaas zijn niet alle reacties daar even positief over. Nu valt het bij mij wel mee omdat niet veel mensen het weten, maar van mijn collega's hoor ik regelmatig hoe ze beoordeeld worden. Dus, voor ik verder ga zal ik voor het gemak eerst de volgende, regelmatig voorkomende (negatieve) gedachten en vragen beantwoorden.
Kleine opmerking vooraf nog: Voel je vooral niet aangevallen met mijn directe schrijfstijl, en neem mijn teksten vooral met een korrel zout ;).

“Waarom niet gewoon een baantje in de supermarkt??”

Hm ja, laat ik hier eens even de tijd voor nemen om uitgebreid over te filosoferen. Mijn college's duren regelmatig tot 20:00 of 21:30u. Supermarkten (en horeca gelegenheden, en ga zo maar door) zijn gemiddeld open tot 18.00 of tot 21.00. Dus, tenzij je me het geheim kan vertellen van plaatselijke mitose zodat ik mezelf in tweeën kan opdelen, vrees ik dat het vrij moeilijk combineerbaar is. Dus zou ik alleen in het weekend kunnen werken, wat het uiteraard helemaal waard is met een uurloon van rond de 8 euro per uur. Want, dat is waar ook! In een nacht is het niet ongebruikelijk dat ik 300 euro verdien.

“Pff wanhopig naar geld.”

Jep, klopt. Tenzij iemand anders mijn rekeningen wil betalen, vind ik dit een geschikte oplossing.

“Waar is je zelfrespect?”

Hier, en nog steeds hier als ik naakt ondersteboven hang voor een klappend publiek. Ik gooi mijn BH in het publiek, niet mijn zelfrespect. Dus tenzij jouw zelfrespect vast zit aan je kleren, staat dit werk toch echt los van het hebben van zelfrespect. Mocht dit bij jou wel het geval zijn, dan vrees ik dat je het erg moeilijk hebt in de pashokjes van de H&M.

Het heeft alles te maken met het opzij zetten van onnodig aangeleerde schaamte. En ja, dat is eng, en ja je laat mensen naar je lichaam kijken. Dus? De rest van je lichaam verschilt niet veel van je gezicht. Dus als mensen daar graag naar kijken, kun je het ook opvatten als compliment. Dat dat voor veel mensen moeilijk is begrijp ik goed. Principes zijn voor iedereen anders, en dat waardeer ik. Daar oordeelt niemand over, dus waarom zou jij hier wel over oordelen (terwijl je waarschijnlijk geen ervaring hebt)?

“Slet”

Oja, klopt. Elke gast die binnenkomt en me aankijkt neem ik na sluitingstijd uiteraard mee naar huis. Bij het worden van een stripper teken je er meteen voor om het matras van de stad te worden. Niet dus. Het is maar net wat je definitie van een slet is. Aangenomen, dat dat betekent dat ik dan ook maar met de eerste de beste het bed in duik, is dat dus niet waar. Sterker nog, De meeste mede-danseressen hebben gewoon een vriend, of zijn getrouwd.

Kortom: Het verband tussen mijn werk en het zijn van een slet, is ongeveer net zo sterk als het verband tussen jou en een eenhoorn.

Ten slotte voeg ik er aan toe dat is andere principes absoluut begrijp, maar me niet verder zal verdedigen. Want uiteraard is er een deel van het werk dat me echt bevalt. Als professioneel paaldanseres ben ik blij dat ik betaald in de paal mag hangen, en dat het nog gewaardeerd wordt ook. Zelfs het contact met de klanten is vaak erg leuk; zolang ze je waarderen en respecteren natuurlijk. Er zijn er genoeg bij die je inderdaad behandelen als het 'object' en op je neerkijken. Maar deze types heb je overal, en hier leer je ze des te sneller herkennen. Leer je eigen grenzen aangeven. Verder heb ik wel gekozen voor een club met stijl. Leuke collega's, mooie ruimtes, en eerder een chique, dan een louche sfeer. Dit neemt trouwens niet weg dat het wel zwaar werk is, lichamelijk en mentaal, en er zijn natuurlijk genoeg negatieve kanten. Maar het is aan jou of je die negatieve kanten kan handelen. Onderschat het werk niet.

Kort samengevat, ik leid dus een dubbelleven. Niet alleen omdat het noodzakelijk of praktisch is, maar ook omdat het stiekem iets spannends heeft, en je een hele nieuwe wereld leert kennen.

Dus, voor wie meer wil weten, zal ik regelmatig verslag doen over mijn ervaringen.